وحید پیام نور

سلام. مدتی نبودم و این دلایل بسیاری داشت. نخست اینکه مدتی است فشار کاری آن‌قدر زیاد شده که نمی‌رسم چیزی بنویسم. دوم اینکه این لابه‌لا مسافرت بودم. مشهد و کرمان و تهران و حالا هم که برگشتم سخت مشغول کارهای عقب مانده ام. حرف های زیادی دارم و احساس می‌کنم امروز فرداست که از نزدنشان منفجر بشوم. بعضیا مثل صادق اس ام اس زدند که چرا به‌روز نمی‌کنی، بعضی‌ها هم کامنت گذاشتن و همین حرف رو زدن. گفتم کامنت داغ دلم تازه شد. دوستانی که پرسیدند کامنت‌ها کجا رفت باس بدونن که در ادامه‌ی مطلب امکان درج کامنت هست ولی یه مشت آدم بیخود و مزخرف از باگ‌های میهن بلاگ استفاده کردن و کامنت‌های مسخره‌ی تبلیغاتی صد من یه غاز می‌ذارن واسه‌ی همین من این امکان رو غیرفعال کردم. مورد دیگه اینکه دارم روی جابجایی فکر می‌کنم و تغییر سرور. راستش سیستم بلاگ دات آی آر امکانات زیادی داره ولی از اونجایی که من یه میهن بلاگی‌ی قدیمی هستم و به میهن بلاگ علاقه شخصی دارم، دلم نمیاد. والا اون سیستم امکان مهاجرت داره که بدون از دست رفتن چیزی به‌راحتی می‌شه اسباب‌کشی کرد. از طرف دیگه طبق آمار آلان همه‌ی دوستانی که میان و این تارنگار رو می خونن از دامنه‌ی www.payaamnoor.ir ورود پیدا می‌کنن. به‌هرحال اگه اسباب‌کشی کنم احتمالن تغییرات محتوایی زیادی در تارنگارم خواهم داد. احتمالن سرفصل‌ها رو مورد بازبینی قرار می‌دم و بعد طبق برنامه‌ی مشخص روش کار می‌کنم. به‌هرحال گفتیم گفتنی‌ها رو و حالا بریم که کلی کار داریم.

این روزها، فیس‌بوک، توییتر، اینستاگرام و دیگر شبکه‌های اجتماعی، تبدیل به دنیای مجازی عموم مردم شده. ازآنجاکه شعرا و نویسندگان سرزمین اهورایی، دوشادوش مردم کوچه و خیابان هستند، (به‌رغم ادعایشان که یا دوتخته از مردم عادی بیشتر دارند و به قول مردم عادی دوتخته کم دارند و درهرحال، شش‌دانگ به‌حساب نمی‌آیند) هم مانند ایشان، تمام فعالیت‌هایشان را محدود کرده‌اند به فیس‌بوک و برادر، خواهرانش! در‌حالیکه تجربه نشان داده پیش‌ازاین زمانی یاهو، اورکات، کلوب و سایر شبکه‌های مجازی دیگری هم بوده‌اند که امروز طرفداری ندارند.

ما نیز به عضویت باشگاه نویسندگان جوان درآورده شدیم. بدون تعارف قصد داشتم علیرغم دل‌بستگی و هواداری همیشگی‌ام نسبت به میهن بلاگ، به سیستم بلاگ نقل مکان کنم. دامنه‌ام را هم به نشانی http://payaamnoor.ir خریداری کردم. می‌خواستم با جایگزینی دی‌ان‌اس‌ها برای همیشه بروم به‌جایی که کمتر دوستان ایرانی هستند و بالکل خبری از حاشیه‌های داخلی نیست. جایی که عده‌ای با کپی و پیست زحمت دیگران را نمی‌دزدند. جایی که میزانی جز کیفیت مطالب وجود ندارد. این‌گونه نیست که با نان قرض دادن و هرروز ده بار به‌روز رساندن‌های سرقتی، خیلی از مخاطبین را به سمت خودت بکشی. می‌خواستم بروم و در گوشه‌ای دورافتاده با همین مخاطب محدود خودم خلوت کنم؛ اما باشگاه، انگیزه‌ای شد و حالا تنها می‌توانم بگویم: میهن بلاگ ممنون.

چندی است که از دوستان مختلف در مورد قالب تذکر دریافت می‌کنم. امروز کمی توی اینترنت چرخیدم بلکه قالبی پیدا کنم که حداقل خودم را راضی کند. در جستجوها به تم دیزاینر رسیدم. هنوز فرصت نکرده‌ام تغییراتی در این قالب بدهم و نمی‌دانم این اتفاق کی می‌افتد ولی از گرافیک ساده و نوشتن هوشمندانه‌اش آن‌قدر خوشم آمد که گفتم تقدیر و تشکری از علی بهنام فر داشته باشم که در ترجمه‌ی این قالب برای سیستم‌های مختلف وبلاگ نویسی زحمت زیادی کشیده‌اند.