-
يكشنبه, ۳ آذر ۱۳۹۲، ۱۱:۴۵ ق.ظ
س از زحمت‌های بسیاری که تیم مذاکره‌کننده ایرانی کشیده و بالاخره توانسته است در نهایت عزت و احترام، به نتایج امیدوارکننده‌ای در کاهش استرس‌ها، فشارها و تنش‌های بین‌المللی ایران داشته باشد. در مرز یکصدمین روز کار دولت توافقنامه‌ای پیرو مذاکرات ژنو به امضاء ایران و شش کشور گروه 1 + 5 (پنج عضو دائم شورای امنیت (: آمریکا، روسیه، چین، بریتانیا و فرانسه) و آلمان) رسید. هنوز شیرینی این به اجماع رسیدن و موفقیت هنوز میان کاممان نچرخیده که می‌بینیم عده‌ای که هشت سال رفتند، نشست هسته‌ای و دراز کشیدن هسته‌ای داشتند و به هیچ نتیجه‌ای که نرسیدیم، هیچ؛ هرروز طناب تحریم به گردن مردم تنگ‌تر کرد، حالا شروع کرده‌اند. صدالبته همان روزی که رئیس سابقشان گفت ما اگر این‌قدر اختیار داشتیم هم به نتیجه می‌رسیدیم امروز قابل حدس زدن بود. حالا یکی رفته و کاری کرده، یا خوب یا بد. می‌شود یک‌بار، فقط یک‌بار بگذارید ما با همین بیسکوئیت خوش باشیم؟ وقتی رهبری که شما مدعی خود فداسازی برای ایشان هستید هم می‌گوید: ما حمایت می‌کنیم و از نتیجه خود را راضی نشان می‌دهد، شما چه می‌گویی؟
