وحید پیام نور

اینکه روزی بنام «قلم» داشته باشیم، هم خوب است و هم بد. نخست اینکه این روز در تقویم ملی ثبت‌شده، خوب است؛ اما این روز، در اصل به پیشنهاد «انجمن قلم ایران»، در «شورای عالی انقلاب فرهنگی» به تصویب رسیده. نگاهی بیندازیم به مؤسسین این انجمن: حمید سبزواری، عبدالکریم بی‌آزار شیرازی، علی‌اکبر ولایتی، علی لاریجانی، راضیه تجار، شمس‌الدین رحمانی، علی معلم، حمید گروگان، محسن چینی‌فروشان، محمدرضا سرشار، ابراهیم حسن بیگی، محمد میرکیانی، محسن پرویز، سمیرا اصلانپور، سید مهدی شجاعی، مریم جمشیدی، مریم صباغ زاده ایرانی و محمدرضا جوادی.
بسیاری از این مؤسسین محترم را بنده به‌خوبی می‌شناسم اما من دیگه حرفی ندارم.
اما اهداف و ساختار این انجمن و از آن مهم‌تر، شرایط عضویت و تعداد اعضاء (تقریباً دویست نفر) است. آدم فکر می‌کند، با اسامی مؤسسین فوق لابد این انجمن باید یکی از تأثیرگذارترین انجمن‌های تخصصی نویسندگان این مرزوبوم باشد. در صورتی که لااقل بر طبق گزارش‌های رسمی خود انجمن، حتی از توانمندی فردی اعضاء هیات موسس‌اش بهره‌مند نبوده. به‌هرحال، سال‌ها پیش‌تر هم گفته‌ام. هرروز، «روز قلم» است و اختصاص یک روز، در کنار خوبی‌ای که دارد، هیچ خوب نیست! به‌هرحال فارغ از اینکه این روز به پیشنهاد کیست و اصولن چیست، صرفن به جهت مزین بودنش به نام «قلم»، به اهالی واقعی‌اش فرخنده باد گفته می‌شود.
این نیز بگذرد...

ارجاع برون متنی: انجمن قلم ایران